Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Οι αστρονόμοι ψάχνουν για εξωγήινη ζωή σε λανθασμένες περιοχές

Οι αστρονόμοι ψάχνουν για εξωγήινη ζωή σε λανθασμένες περιοχές




Οι αστρονόμοι που ερευνούν για ηλιακά συστήματα ικανά για να υποστηρίξουν τη ζωή μπορεί να ερευνούν σε λανθασμένες περιοχές, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που προτείνει πως ο ήλιος μας είναι μακριά από το σημείο που δημιουργήθηκε αρχικά στον γαλαξία.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Seattle, στο Πανεπιστήμιο του κεντρικού Lancashire στη Βρετανία (και στο Hamilton) και στο McMaster Πανεπιστήμιο του Ontario κατασκεύασαν ένα υπολογιστικό μοντέλο που μπορεί να κάνει προσομοίωση της κίνησης των αστέρων στον γαλαξία πριν από εννέα δισεκατομμύρια χρόνια. Η προσομοίωση, που χρειάστηκε 100.000 ώρες (χρόνου υπολογιστή) για να τρέξει, έδειξε ότι τα αστέρια δεν παραμένουν στην ίδια τροχιά γύρω από το κέντρο του γαλαξία όπως πιστευόταν, αλλά αντίθετα μεταναστεύουν από το κέντρο στους βραχίονές του σε εξωτερικές περιοχές.
Συνεπώς, οι αστρονόμοι που βασίζονται στη θέση του ηλιακού μας συστήματος ως ένα σημείο εκκίνησης για την έρευνά τους σε περιοχές του γαλαξία όπου πιστεύουν ότι υπάρχουν αναγκαία στοιχεία για την ύπαρξη ζωής, θα πρέπει να διευρύνουν τις έρευνές τους.
"Υπήρχε η υπόθεση, ότι η θέση μας στο γαλαξία ήταν στατική, πως ένας αστέρας ήταν στην ίδια θέση στον γαλαξιακό δίσκο από τότε που σχηματίστηκε," δήλωσε ο James Wadsley του Πανεπιστημίου McMaster. "Τώρα όμως η εικόνα που έχουμε έχει αλλάξει αρκετά".
Με πρακτικούς όρους, αυτό καθιστά τη δυσκολία της εύρεσης ηλιακών συστημάτων που μοιάζουν με το δικό μας ακόμα πιο μεγάλη, γιατί η εκτιμούμενη κατοικήσιμη ζώνη του γαλαξία είναι ακόμα πιο ρευστή από όσο πιστεύαμε, μπορεί να εκτείνεται ακόμα και μέχρι την άκρη του γαλαξία, σύμφωνα με τον Wadsley. "Μέχρι τώρα, οι αστρονόμοι δε θα σκεφτόντουσαν πως αξίζει τον κόπο να ερευνήσουν μακρύτερα από τα σημεία που αντιστοιχούν στη θέση του δικού μας ηλιακού συστήματος για να βρουν πιθανώς άλλα κατοικήσιμα ηλιακά συστήματα".
Δομές που μπορούν να υποστηρίξουν τη ζωή θεωρούνταν ότι μπορούσαν να βρεθούν πιθανότερα κοντά στο κέντρο του γαλαξία και καθώς απομακρυνόμαστε από αυτό η πιθανότητα γίνεται ολοένα και μικρότερη. Η δική μας γαλαξιακή γωνιά θεωρείται ότι έχει το κατάλληλο μείγμα από στοιχεία κλειδιά για να δημιουργηθούν συνθήκες ζωής. Αλλά εάν καταφέρουμε να ερευνήσουμε σε μακρινότερα σημεία του γαλαξία, ίσως μπορούμε κι εκεί να βρούμε κατοικήσιμα ηλιακά συστήματα.
Προηγούμενες έρευνες απέτυχαν να υπολογίσουν την μετανάστευση των αστέρων επειδή οι κινήσεις τους είναι πολύ περίπλοκες. Διερευνώντας τη συμπεριφορά ενός γαλαξία σε διάστημα που υπερβαίνει το ένα δισεκατομμύριο χρόνια, κάνει τις κινήσεις και τις δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από αυτές, περισσότερο εμφανείς.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν σε πρόσφατη έκδοση του Astrophysical Journal Letters.

Το Πείραμα Συμμόρφωσης / The Asch Conformity Experiment

Tα πειράματα "συμμόρφωσης" του Asch, ήταν μία σειρά μελετών που δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία του '50, επιδεικνύοντας την δύναμη της συμμόρφωσης στις ομάδες. Γνωστό και ως το "Παράδειγμα του Ας". Στα πειράματα υπό τον Σολομώντα Ας, ζητούνταν από μία ομάδα να πάρει μέρος σε ένα δήθεν "οπτικό τεστ". Στην πραγματικότητα, όλοι οι συμμετέχοντες πλην ενός ήταν συνεργάτες του ερευνητή, και το αντικείμενο της μελέτης ήταν το πως αυτός ο ένας θα αντιδρούσε στην συμπεριφορά των "συννενοημένων" συμμετεχόντων.

Στις παρούσες παραλλαγές γίνεται αναφορά και στο κατά πόσο επηρεάζεται η συμπεριφορά του υποκειμένου από τους παράγοντες της ύπαρξης συνεταίρου ή δυνατότητας ανώνυμης έκφρασης.


ΠΗΓΗ ((http://www.youtube.com/watch?v=P7tVy88FTJE&feature=related))

Λύση στον ηλιακό άνεμο ψάχνουν οι επιστήμονες

Λύση στον ηλιακό άνεμο ψάχνουν οι επιστήμονες


  • Καθώς η ανθρωπότητα παλεύει να βρει εναλλακτικές μορφές ενέργειας, οι επιστήμονες έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στην ύστατη μορφή ανανεώσιμης ενέργειας: τον Ήλιο.

Ο ηλιακός άνεμος βασικά είναι ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων, το οποίο κινείται έξω από την ανώτατη ατμόσφαιρα του Ήλιου. Κινείται προς τη Γη αλλά και προς τους άλλους πλανήτες και πολύ πιθανόν να μπορεί να δώσει ενέργεια σε όλο τον πλανήτη μας.

Αν και οι επιστήμονες τον έχουν ονομάσει “άνεμο”, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να παράσχει ενέργεια από τις ανεμογεννήτριες. Η ενέργεια από αυτόν τον άνεμο μπορουμε να την πάρουμε από ένα γιγαντιαίο πανί που  θα βρίσκεται στο διάστημα ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη.

Στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον το ζήτημα της άντλησης ενέργειας από τον ηλιακό άνεμο κυριάρχησε στις συζητήσεις των επιστημόνων, μετά την πρόταση μιας συγκεκριμένης ομάδας για την εκμετάλλευση του.

“Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ομάδας, αν κολλήσουμε 300 μέτρα χάλκινου καλωδίου σε έναν δέκτη δύο μέτρων και ένα πανί 10 μέτρων, θα μπορέσουμε να δώσουμε ενέργεια σε 1.000 σπίτια. Ένας δορυφόρος με καλώδιο ενός χιλιομέτρου και ένα πανί 8,4 χιλιομέτρων, που θα είναι τοποθετημένος στην ίδια τροχιά, θα μπορεί να μας δώσει 1 δισεκατομμύριο δισεκατομμυρίων γιγαβάτ ενέργειας”.

Το ζήτημα όμως είναι πως θα πάρουμε όλη αυτήν την ενέργεια στον πλανήτη. Μια ιδέα είναι η χρήση μιας συμπυκνωμένης ακτίνας λέιζερ η οποία θα στέλνει την ενέργεια στη Γη.  Όμως θα πρέπει να διανύει εκατομμύρια χιλιόμετρα ανάμεσα στον δορυφόρο και το στόχο της στη Γη, που μέχρι να φτάσει θα έχει διευρυνθεί και χάσει τελικά μεγάλο ποσοστό ενέργειας.

Δυστυχώς στο συνέδριο της Ουάσινγκτον δεν βρέθηκε κάποια αξιόπιστη λύση στο πρόβλημα, όμως έχουμε εμπιστοσύνη στους σύγχρονους επιστήμονες, αφού διαθέτουν τα πιο δημιουργικά μυαλά της ανθρωπότητας!